Zoekresultaten

ze-soms op een verholen manier -aangeven dat ze in die toestand over een helder buitenlichamelijk bewustzijn

Onlangs zei een intelligente vrouw me: “Ik kan het begrip oneindigheid niet begrijpen. Ik leef in een dimensie waar alles begint en alles eindigt. Hoe kan iets oneindig zijn? Het heelal is ergens begonnen en we weten dat het ook zal eindigen. Zal er steeds een nieuw begin zijn en steeds en steeds een nieuw einde?” Wellicht ben ik zeker niet de enige die verwonderd is dat zij deze vraag stelt. Religie stelt dat God, of om het even welk beeld dat de mens zich gevormd heeft over het oerbeginsel, alles uit het niets heeft geschapen. Is het een louter ervaringsgegeven of kan het wetenschappelijk aangetoond, bewezen worden? We kennen het oneindigheidsteken in de wiskunde. Is dat een voldoende bewijs dat het oneindige bestaat? Zo ja, hoe kan het oneindige evolueren? Het is moeilijk te begrijpen dat er geen begin en geen einde is aan het Zijn. Steeds wil men aan alles een begin en een einde zien, steeds is men op zoek naar een oorzaak en een gevolg. Als ik het oneindige, het eeuwige Zijn vorm mag voorstellen als een oneindige lijn, dus zonder begin en zonder einde, dan is er ergens op die lijn een fenomeen ontstaan die men dimensie noemt. Het begrip tijd heeft er daardoor vorm gekregen. Tijd is materie-loos. Toen het begrip tijd een werkelijkheid werd binnen het oneindige is de materie ontstaan. Het kreeg groeimogelijkheden. Hoe kunnen tijd en materie ontstaan uit het oneindige niets dat als totaal tijdloos en materie-loos kan worden beschouwd? Eeuwen geleden werd daar ook al over nagedacht. Zo vinden we in de bijbel dat god de wereld heeft geschapen uit het niets. Het niets is een zijnstoestand die ik ervaren heb tijdens mijn laatste bijna-doodervaring. Het was een gevoel van eeuwigheid. Ik was in het absolute niets waarin ik alles en niets was. Uit dat ‘bestel’ mocht ik terugkeren. Ik weet dat ik er niet alleen was, ik weet dat ik in dat alles was en dat ik er deel van uitmaak. Ik kan het omschrijven en dat doe ik in de terminologie waarover we beschikken. Het is de enige manier om uitdrukking te geven aan wat het is. Maar deze omschrijving is zo onvolmaakt omdat ze gebonden is aan het onvolmaakte. Het oneindige heeft niets nodig om te zijn, om niets te zijn. Het is ontzettend moeilijk om het volmaakte juist te definiëren. Als mens zitten we opgeschept met dat onvolmaakte en vanuit het onvolmaakte is het aan ons de weg naar het volmaakte te bewandelen. Vanuit elk oogpunt van het onvolmaakte zoekt de mens zijn weg terug naar het volmaakte. Dat gebeurt vanuit totale blindheid die geleidelijk aan tot inzicht en begrip kan komen als de rede en de geest tot openheid komen. Dat kunnen we dankzij het Licht. Het Licht schijnt in de duisternis maar soms duurt het heel lang om in deze duisternis het licht te zien. Wij zijn geboren uit een tijdlijn die op haar beurt ontstaan is uit het absolute of het oneindige Zijn. We zitten echter vast aan de tijdsmaterie, dikwijls zo vast dat we alleen die tijdsmaterie willen aanvaarden. We hebben dus nog een lange, lange weg te gaan, oneindig lang … Lichtgroeten

Ik refereer weer naar Pim van Lommel: ’Deze bijzondere bewustzijnstoestand kan optreden tijdens een hartstilstand houdt op met kloppen, het bloed stroomt niet langer, de huid en lippen verbleken en er is verlies van bewustzijn Het is niettemin een belangrijke discussie, zowel in het licht van een BDE en het concept bewustzijnservaring (zie vorige blog artikel over bewustzijn), maar ook voor wat betreft de evidentie van orgaandonatie.

Tien jaar geleden kwam cardioloog Pim van Lommel met zijn boek Eindeloos Bewustzijn.

Deze inzichten zijn bijzonder waardevol omdat ze voortkomen uit ervaringen die voorbij het normale bewustzijn Tijdens hun ervaring voelen BDE'ers vaak een diepgaande eenheid met het universum en een gevoel van interconnectiviteit BDE'ers beschrijven vaak een hernieuwd of geïntensiveerd spiritueel bewustzijn, wat anderen aanmoedigt Ze voelen zich verbonden met een hogere macht of een universele bron van liefde en wijsheid die hen leidt

hoogleraar psychologie aan de Universiteit Utrecht, geeft in dit artikel aan dat het reduceren van bewustzijn

Dit betekent dat het universum streeft naar een evenwicht tussen goede en slechte daden. Goede daden creëren positieve energieën die bijdragen aan de harmonie van het universum. Het universum zoekt naar rechtvaardigheid door de energie die je erin stopt, terug te laten komen naar Het universum reageert simpelweg op de energie die je creëert. beschrijven een overweldigend gevoel van verbondenheid met alle levende wezens en een diep begrip van universele

Katholiek opgevoed was ik er in mijn kindertijd van overtuigd dat het vagevuur, of erger, de hel, mij te beurt zou vallen. De hemel verdienen zat er voor mij zeker niet in. Het leek onafwendbaar, zelfs wanneer ik mij zou bekeren tot een ander geloof. Er werd behoorlijk op los gezondigd, niet uit te vegen met een wekelijkse biecht of een karrenvracht noveenkaarsen. Op het hoogtepunt van mijn lichtzinnige tienerjaren krijg ik voor het eerst te horen dat er mensen zijn die bijna het tijdelijke met het eeuwige verwisselden en ons misschien iets te vertellen hadden over het hiernamaals. Ik realiseerde mij toen nog niet dat datgene wat die mensen te vertellen hebben, iemand kan besmetten als een virus. Het was Dr. Elisabeth Kübler-Ross die mij de besmetting doorgaf. Elisabeth was een Zwitsers-Amerikaans psychiater die vooral in Amerika beroemd werd om haar pionierswerk rond stervensbegeleiding en de verschillende fasen van rouwverwerking. In een documentaire beschreef zij haar ervaringen met terminale patiëntjes na een reanimatie. Fascinerend vond ik het. Niet lang daarna kreeg ik het boek van Dr. Raymond Moody – “Life after Life” (Leven na dit Leven) in handen. Hij was de eerste auteur die de term Near-Death Experience (Bijna-doodervaring) gebruikte. Ik was besmet. Daar en dan vertoonde ik de eerste symptomen van deze besmetting: verwondering, nieuwsgierigheid, hoop, verlangen, verwachting. Er was welgeteld één boek over het onderwerp beschikbaar in onze plaatselijke dorpsbibliotheek! Het internet was toen nog science-fiction. De incubatieperiode, de tijd die verstrijkt tussen de besmetting en de eerste ernstige symptomen, was daardoor chaotisch en liep uit tot vele jaren daarna. Pas 10 jaar later kreeg ik uiteindelijk de gelegenheid meer over het onderwerp te lezen. Bij de universiteit, waar ik toen les gaf, sloot ik mij aan bij een groepje die dit soort van onderwerp bespreekbaar stelde. Kruisbesmetting dus. De incubatieperiode werd langer en langer. De symptomen werden erger en erger. Om een lang verhaal kort te maken en tientallen boeken en honderden gesprekken verder, samen met een oneindig aantal uren internet surfen, ben ik uiteindelijk een ‘superverspreider’ geworden. Ik draag geen masker, heb veel ‘knuffelvriendjes’ en verspreid het (weliswaar goedaardige) virus via een website (ponto3.org) en sociale media. De symptomen In tegenstelling met maatregelen bij een echte virus pandemie waar een masker één van de noodzakelijke maatregelen is, heb ik mijn oud (religie) masker afgegooid. Ik heb het niet meer nodig. En in tegenstelling met dit echte virus zijn de symptomen die ik ervaar niet alleen goedaardig, maar zelfs meer dan welkom. Dit virus openbaart zich door middel van positieve levensveranderingen die heel bekend klinken in de oren van personen die een bijna-doodervaring gehad hebben. Bovenop compassie, geluk, innerlijke vrede en vriendelijkheid kreeg ik als bonus: * een veranderd zelfbeeld; * medeleven met anderen; * waardering voor het leven; * geen angst meer voor de dood en geloof in leven na het sterven; * geen angst meer voor hel en vagevuur; * een diepe eerbied voor de natuur; * het besef dat we allen één zijn; * toegenomen spiritualiteit. In tegenstelling ook met echte virussen is er geen vaccinatie mogelijk, is het blijvend aanwezig en is het sociale contact aan te raden. Geen lock-downs, geen maskers, iedereen kan je knuffelvriendje zijn en ‘ont-smetten” is absoluut niet nodig. Hou het gezond! Noël

Filosoof Markus Gabriel zegt dat aanhangers van de ‘naïeve identiteitstheorie’, zoals Dick Swaab, stellen dat er maar één entiteit is: the mind is the brain. ‘Ze redeneren alles terug tot het brein. Maar als je probeert te zeggen dat er enkel een brein is, kun je daar beter niet de identiteitstheorie voor gebruiken. Daarmee zeg je namelijk dat er twee zaken – geest en brein – identiek zijn aan elkaar. Echter, twee dingen kunnen helemaal niet hetzelfde zijn. Niets is identiek aan zichzelf of veroorzaakt zijn eigen bestaan.’ Lees meer: godenenmensen.com

Anne Reijers en Barbara Soesan vertellen ons in dit artikel dat veel mensen bijzondere gewaarwordingen rond de dood ervaren zoals het zien of voelen van de aanwezigheid van een overledene, klokken die stilstaan op het moment van overlijden, een vlinder die landt op je vinger op het exacte moment dat jij verdrietig bent om het verlies van een dierbare of je ervaart wat iemand voelt op het moment dat hij/zij overlijdt. Veel mensen zijn echter niet gewend om te praten over bijzondere of spirituele ervaringen. Bang om voor gek verklaard te worden, bang om kwetsbaar te zijn of zelf ook niet goed snappen wat je nu eigenlijk voelt. Ze stellen de vraag of jij je durft open te stellen, te voelen en te delen wanneer je de verbinding met een overledene kunt blijven voelen? Het volledige artikel is hier te lezen: https://academiegeesteswetenschappen.nl/de-heling-van-bijzondere-ervaringen-rond-de-dood/

Er is geen universele regel die zegt wie gelijk heeft. Goed en kwaad zijn dan meer hulpmiddelen om ons bewustzijn te laten groeien.

In Schepper & Co aan Tafel ontvangt Jacobine Geel de Amerikaanse neurochirurg Eben Alexander. Hij kreeg een zeldzame vorm van hersenvliesontsteking en raakte 7 dagen in coma. Na zijn ontwaken weet hij het zeker: er is meer na de dood. In zijn boek ‘Na dit leven’ beschrijft Eben Alexander zijn ervaringen tijdens zijn bijna-dood-ervaring. Hij zweeft in een onwereldse omgeving, met oogverblindende landschap met schitterende kleuren.