Wanneer we het hebben over Bijna Dood Ervaringen (BDE’s) krijgen we dikwijls de term ‘klinisch dood’ te lezen. Ik refereer weer naar Pim van Lommel: ’Deze bijzondere bewustzijnstoestand kan optreden tijdens een hartstilstand, dus tijdens een periode van klinische dood. De term ‘klinisch dood’ impliceert dus dat er verschillende soorten dood zijn. Niet onbelangrijk omdat sceptici hier dikwijls de nadruk op leggen wanneer we getuigenissen van BDE’ers te zien of te horen krijgen.
In ‘Mens en gezondheid’ lezen we dat er drie wetenschappelijke-, één juridische- en één ‘geestelijk’ soorten dood zijn. Klinisch dood zou betekenen dat je daadwerkelijk dood bent. ‘Er is geen teken van leven meer in het lichaam terug te vinden. Wel is er tijdens de periode van de klinische dood nog een korte tijd waarin iemand terug naar het leven gehaald kan worden. De tweede soort dood zou dan biologisch dood zijn. De persoon is dan daadwerkelijk en onherroepelijk overleden. De schade aan de hersenen is onherstelbaar.
Een derde wetenschappelijke dood is de hersendood. De hersencellen zijn dan zo beschadigd dat deze de vitale hersenfuncties niet meer kan uitvoeren. Eigenlijk doet het lichaam niets meer. Hier ook is herstel uitgesloten. Interessant hier is dat er in dit verband in het artikel staat dat iemand die hersendood wordt verklaard een perfecte donor is, omdat het een donor is met een zogenoemd kloppend hart.
Juridisch dood spreekt voor zichzelf en geestelijk dood, volgens deze site, komt uitsluitend voor bij religies en heeft niets te maken met het fysiek overlijden van iemand.
Er is heel wat discussie rond deze begrippen. Niet in het minst omdat er bij een bijna dood ervaring sprake is van buitengewone ervaringen die mensen hebben gehad tijdens een levensbedreigende crisis waarbij artsen konden bewijzen dat alle lichamelijke functies waren uitgevallen. De ademhaling komt tot stilstand, het hart houdt op met kloppen, het bloed stroomt niet langer, de huid en lippen verbleken en er is verlies van bewustzijn. De persoon is klinisch dood, of zoals voorheen gedefineerd ‘daadwerkelijk dood’. Dr. van Lommel is voorzichtig, hij gebruikt de term ‘nabij de dood’, daarmee aangevend dat hij terecht een onderscheid maakt tussen klinisch dood en biologische- en hersendood. Ik heb ik in mijn interviews ervaren dat artsen het niet altijd eens zijn met elkaar. Sommige wetenschappers gebruiken zelfs de term schijndood.
Cardioloog Michael Sabom beschreef een bijna-doodervaring die plaatsvond terwijl zijn patiënt, een vrouw die een ongebruikelijke chirurgische procedure onderging, voldeed aan alle geaccepteerde criteria voor hersendood. De ongebruikelijke medische procedure omvatte de inductie van hypothermie om te verzekeren dat het aneurysma aan de basis van de hersenen niet zou scheuren tijdens de operatie. De lichaamstemperatuur van de patiënt werd verlaagd tot 60 graden Fahrenheit, haar hartslag en ademhaling stopten, haar hersengolven vlakten af en het bloed werd volledig afgevoerd uit haar hoofd. Haar elektro-encefalogram was helemaal vlak. Kan er hier dan wel sprake zijn van hersendood?
Conclusie; Wetenschappers zijn het niet altijd eens over de definitie ‘dood’ en de gevolgen hiervan. Voor iemand die een bijna dood ervaring kreeg zal deze discussie weinig interessant zijn. Voor hem/haar was de ervaring meer dan reëel, of ze nu klinisch dood, biologisch dood of hersendood waren.
Het is niettemin een belangrijke discussie, zowel in het licht van een BDE en het concept bewustzijnservaring (zie vorige blog artikel over bewustzijn), maar ook voor wat betreft de evidentie van orgaandonatie.
Relevant : Interview met Pim van Lommel
Noël Van Herreweghe
Comments