Onderzoekers van de Universiteit van Milaan ontdekten dat er een ‘zeer hoge prevalentie’ bestaat van mensen die berichten kregen van hun overleden dierbaren, zowel gesproken als visueel. Dit onderzoek labelde dit echter als ‘hallucinante verwerkingservaringen’ en de onderzoekers leken niet open te staan voor het idee dat deze ervaringen echt zouden kunnen zijn.Uit hun werk leerden ze dat 30 tot 60 procent van de mensen dit soort ervaring hebben, ten minste, onder de weduwnaars/weduwen. Hun bevindingen zijn gepubliceerd in het Journal of Affective Disorders.
Op haar beurt heeft Evelyn Elsaesser, een onderzoekster uit Zwitserland, onlangs een uitgebreide wetenschappelijke studie gedaan in dit verband. Meer dan 1000 personen hebben de enquête ingevuld. De conclusies zijn opzienbarend. Naar schatting heeft 50-60% van de mensen een of meer spontane post-mortale communicatie meegemaakt. Een spontane communicatie na de dood of post-mortale communicatie (PMC) doet zich voor wanneer een persoon, vaak maar niet altijd in rouw, onverwacht een overledene waarneemt via de zintuigen van zicht, gehoor, reuk of aanraking. Zeer dikwijls voelen personen die een PMC hebben (ervaringsdeskundigen genoemd) alleen "de aanwezigheid" van de overledene of nemen zij een contact waar tijdens de slaap of in een hypnagogische toestand. Getuigenissen die op alle continenten en door de eeuwen heen zijn verzameld, suggereren dat dit fenomeen universeel en tijdloos is. Ondanks hun wijdverbreid voorkomen zijn PMC's, paradoxaal genoeg, weinig onderzocht en ontbreken ze in de media en het publieke discours. Bijgevolg hebben de ervaringsdeskundigen gewoonlijk geen referentiekader om deze ervaring, die niet overeenstemt met de gangbare opvattingen van de werkelijkheid, te begrijpen, te integreren en er ten volle van te profiteren. Wat ook de status van PMC's moge zijn, zij worden door een groot aantal personen als werkelijk ervaren en verdienen daarom zeker hun plaats op de agenda van het bewustzijnsonderzoek.
Meer uitleg kan u vinden op de (Engelstalige) site van Evelyn: adcrp.org
Ik heb twee boekjes vertaalt die in dit verband werden uitgegeven.
De onderzoeksresultaten: https://www.adcrp.org/_files/ugd/625c5c_958d3c06e2404686b989dd05992e9371.pdf
en een aantal cases: https://www.adcrp.org/_files/ugd/625c5c_2cf1e711ca12424abbd1e305bc9459a7.pdf
Het onderzoek van deze groep wetenschappers loopt verder. De Nederlandstalige vragenlijst zal binnenkort ook op deze website beschikbaar zijn.
