Liesbeth van Breemen over haar bijna-doodervaring en wat wij daarvan kunnen leren over de dood

Een interview door Janneke van der Meulen

In dit interview van Janneke van der Meulen vertelt Lisbeth haar leven als drukke moeder van vier kinderen en haar BDE, die plaatsvond na een geperforeerde blindedarm. Ze voelde zich grieperig, maar haar toestand verslechterde snel, wat leidde tot een spoedoperatie. Tijdens de operatie ervoer ze een dissociatie van haar lichaam, zag zichzelf op de operatietafel en werd geleid door een liefdevol gezicht naar een tunnel met warm, onbeschrijfelijk licht. Ze voelde onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid met overleden dierbaren, waaronder het kindje dat ze verloor door een miskraam. Terug in haar lichaam worstelde ze met intense emoties, boosheid en een verlangen om terug te keren naar dat licht, wat haar dagelijks leven bemoeilijkte.

Wat ik interessant vindt, is dat ze gelooft dat ziekte deels voortkomt uit het niet leven volgens je ware bestemming en dat het volgen van je hart kan leiden tot een moeiteloze flow.

Lisbeths ervaring veranderde haar kijk op de dood en het leven. Ze voelt nu een diepe verbondenheid met een groter bewustzijn en ziet de dood niet als een einde, maar als een overgang naar een liefdevolle eenheid. Ze benadrukt dat het leven draait om het brengen van licht en liefde in dagelijkse keuzes, zonder oordeel, en dat dit bewustzijn iedereen kan helpen om vrijer en energieker te leven.

Een lang, maar aangrijpend interview: https://www.youtube.com/watch?v=H-7XEaHg11E&t=2309s