Door Titus Rivas
Bijna-doodervaringen worden door sommigen weliswaar als belangrijk bewijsmateriaal voor een leven na de dood gezien, maar niet als betrouwbare bron over het hiernamaals. Er blijken echter kinderen met herinneringen aan een spirituele preëxistentie te bestaan die in allerlei opzichten aansluiten bij bijna-doodervaringen. In dit artikel wordt aandacht besteed aan enkele voorbeelden van dergelijke gevallen, die zowel los kunnen voorkomen als in combinatie met herinneringen aan een vorig aards leven. De auteur concludeert dat een fantasiehypothese misplaatst is en pleit voor een nadere, systematische analyse van gevallen van dit type en een verzameling van meer bewijsmateriaal.
