Nader tot het licht: bijna-doodervaringen van kinderen
- noelvan
- 10 apr
- 2 minuten om te lezen
‘Mijn zoontje van acht jaar had een bijna-doodervaring tijdens een zwemles toen hij bijna verdronk’ Dit was aanzet van een mail die ik onlangs kreeg.
Ik had inderdaad tot op vandaag te weinig aandacht geschonken aan BDE’s bij kinderen. Eén van de vele zogenaamde ‘wetenschappelijke’ argumenten die ik voortdurend te horen krijg is dat BDE een hallucinatie zou zijn, maar kinderen weten dikwijls niet eens wat een "hallucinatie" is. Toch beschrijven ze verifieerbare details (bijv. gesprekken van artsen tijdens reanimatie) of emotionele diepgang die niet past bij hun leeftijd. Dit roept vragen op: Hoe kan een kind iets beschrijven wat het fysiek niet kon waarnemen?
De Amerikaanse kinderarts Melvin Morse is de auteur van een boek waarin hij de BDE’s van kinderen grondig onderzocht.
“Closer to the Light: Learning from the Near-Death Experiences of Children”, is vertaald in het Nederlands met de titel “Nader tot het licht: bijna-doodervaringen van kinderen”.
Morse baseerde zich op vele gedetailleerde interviews en het wetenschappelijk onderzoek met kinderen die klinisch dood werden verklaard maar later herstelden. Het unieke aan deze getuigenissen van jonge kinderen is dat ze nog niet zijn beïnvloed door culturele of religieuze concepten over de dood, waardoor hun verslagen authentieker en minder gekleurd zijn.
“Ik kan ie een prachtig geheim vertellen; ik ben via een trap naar de hemel geklommen.
Ik wilde alleen maar naar dat licht gaan; vergat mijn lichaam; vergat alles.
Er was een prachtig licht dat al het goede in zich droeg; nog een week lang kon ik de vonkjes van dat licht in alles zien.
Ik was niet bang om opnieuw te gaan leven, omdat ik wist dat ik op een dag weer bij het licht zou zijn.
Zoals het geval is bij volwassenen zien we bij kinderen ook de gemeenschappelijke elementen van een BDE; een helder, troostrijk licht, "een licht dat alles goeds bevat” en ervaren wordt als liefdevol en allesomvattend, een overweldigend gevoel van vrede en onvoorwaardelijke liefde, ontmoetingen met overleden familieleden of spirituele figuren zoals “Jezus”, buitenlichaamlijke ervaringen waarbij ze gedetailleerde observaties van hun eigen reanimatie kunnen navertellen. Symbolische locaties, zoals een “trap naar de hemel”, worden ook vaak genoemd.
Kinderen voelen zich volkomen veilig en geaccepteerd, ook zij vertellen ons dat het voelt alsof ze "thuiskomen".
Een aantal kinderen ervaren een levensreview: een snelle terugblik op belangrijke of liefdevolle momenten uit hun leven, dikwijls met de nadruk op hoe hun daden anderen hebben beïnvloed. Velen ervaren een keuzemoment, waarbij ze het gevoel hebben te moeten beslissen tussen "blijven" in het licht of terugkeren naar hun lichaam en familie.
Melvin Morse benadrukt dat deze elementen opvallend consistent zijn. Dit wijst volgens hem op een universele spirituele dimensie van het bewustzijn, die niet kan worden verklaard door hallucinaties, zuurstoftekort of sociale conditionering.
Het boek verbindt wetenschap en spiritualiteit en daagt materialistische visies op bewustzijn uit, maar het biedt troost aan mensen die zoeken naar antwoorden over leven en dood.
Aanbevolen!
Meer over Melvin Morse en het boek:
Noël
Commentaires