top of page

De onzichtbare last van bijna-doodervaringen: emotionele nasleep en ondersteuning.


Bijna-doodervaringen (BDE's) zijn diepgaande gebeurtenissen die iemands kijk op leven en dood enorm kunnen veranderen. Op Ponto3.org hebben we al vaak gesproken over de inzichten die BDE's kunnen brengen en hoe mensen door deze ervaringen het leven opnieuw leren waarderen.

Wat echter vaak vergeten wordt, is dat veel BDE'ers ook psychologische problemen ervaren, zoals depressie of suïcidale gedachten.  In dit artikel wil ik vooral ingaan op de emotionele nasleep van BDE's en hoe moeilijk het kan zijn om deze ervaringen in het dagelijks leven te verwerken.

Veel mensen die een bijna-doodervaring hebben gehad, worden vaak depressief. Deze depressie kan ontstaan omdat ze in de war zijn over wat ze hebben meegemaakt, zich niet meer verbonden voelen met de werkelijkheid, of moeite hebben om hun normale leven weer op te pakken. Sommigen worstelen met gevoelens van schaamte of het idee dat ze niet goed genoeg zijn, en denken soms dat ze "uit de hemel zijn gezet" en zichzelf moeten bewijzen om weer terug te mogen keren.

De emotionele impact verschilt van persoon tot persoon: sommigen voelen zich kort depressief, terwijl anderen lange perioden van wanhoop doormaken, soms met suïcidale gedachten tot gevolg. Wat mij opvalt na het lezen van veel verslagen, is dat zelfs mensen die een mooie en positieve BDE hebben gehad, niet altijd vrij zijn van deze donkere gevoelens. Ze kunnen juist een sterke drang voelen om terug te keren naar wat zij zien als een betere en gelukkigere plek.

Het fenomeen van suïcidale gedachten bij BDE'ers wordt vaak over het hoofd gezien. In tegenstelling tot de populaire overtuiging dat een BDE'ers afhoudt van suïcide, geven veel aan dat ze suïcide overwegen om terug te keren naar de rust en vreugde die ze tijdens hun ervaring voelden. Voor hen lijkt deze keuze niet zondig, maar eerder logisch: een manier om terug te keren naar een plek waar ze zich thuis voelen.


Een vrouw, die een bijzonder ontroerende BDE had gehad, probeerde jaren later zelfmoord te plegen, omdat haar herinneringen aan die gelukkige ervaring steeds verder weg zakten. Hoewel ze faalde in haar poging, vond ze uiteindelijk een manier om met haar gevoelens om te gaan en zocht ze naar oplossingen. Dit laat zien dat hoewel BDE'ers hoop en een nieuw doel kunnen geven, ze niet de problemen van het dagelijkse leven wegnemen.

In een vorig artikel sprak ik ook over dr. Elisabeth Kübler-Ross. Zij merkte op dat sommige mensen denken dat ze een speciale spirituele status kunnen bereiken door extreme handelingen, zoals het zoeken naar een "vroegtijdig vertrek" zonder daadwerkelijk zelfmoord te plegen. Veel BDE'ers realiseren zich echter dat onopgeloste problemen nog steeds aanwezig zijn als ze terugkeren naar hun leven.

De psychologische last kan zich op verschillende manieren uiten, zoals posttraumatische stressstoornis (PTSS), angst en problemen in relaties. Deze emotionele littekens kunnen ervoor zorgen dat mensen zich vervreemd of onbegrepen voelen door hun omgeving, wat het moeilijker maakt om hun ervaring te verwerken.

Therapieën zoals cognitieve gedragstherapie (CGT) en mindfulness blijken nuttig te zijn voor BDE'ers die met deze uitdagingen worstelen.

Steungroepen voor BDE'ers kunnen ook een veilige ruimte bieden om gevoelens en ervaringen te delen zonder oordeel. De nasleep van een bijna-doodervaring omvat een breed scala aan emoties, van intense vreugde tot diepe wanhoop. Een BDE is niet alleen een mystieke gebeurtenis, maar vaak een ingrijpende, levensveranderende ervaring die zorg en steun vereist.

Ik ben op zoek gegaan naar specifieke therapieën die kunnen helpen bij het verwerken van een BDE. Uit mijn ervaring blijkt dat praten met andere BDE'ers niet alleen therapeutisch kan zijn, maar ook helpt om erkenning en begrip te vinden. Het delen van verhalen kan de eenzaamheid doorbreken die vaak gepaard gaat met het verwerken van zo'n intense ervaring. Het biedt ook steun bij het omgaan met de emoties en uitdagingen die volgen op een BDE, omdat je van elkaar kunt leren en samen manieren kunt vinden om deze ervaring in je dagelijkse leven te integreren.

Ik ontdekte verschillende specifieke therapeutische benaderingen die kunnen helpen bij het ondersteunen van mensen die een BDE hebben gehad. Wat me opviel, is dat deze therapieën vaak ook worden gebruikt bij het behandelen van trauma’s. Hoewel een BDE niet per se een trauma is, kunnen deze therapieën wel helpen bij het verwerken van de ervaring:


1. Narratieve Therapie

Narratieve therapie helpt mensen hun verhaal te vertellen en hun ervaringen op een nieuwe manier te bekijken. Voor mensen die een BDE hebben gehad, kan dit helpen om hun ervaring een plek te geven in hun levensverhaal. Therapeuten moedigen cliënten aan om hun BDE in detail te bespreken en te onderzoeken wat het voor hen betekent. Dit kan verwarring en schuldgevoelens verminderen en helpen om beter te begrijpen hoe de ervaring hun leven heeft beïnvloed.

2. Cognitieve Gedragstherapie (CGT) Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een gestructureerde vorm van therapie die helpt om negatieve gedachten en gedragingen te veranderen. Voor mensen met een BDE kan CGT helpen om negatieve gedachten die voortkomen uit hun ervaring, zoals gevoelens van minderwaardigheid of angst voor de dood, te herkennen en te veranderen. Therapeuten leren cliënten gezondere denkpatronen en manieren om met stress en angst om te gaan.

3. Groepstherapie Groepstherapie biedt een ondersteunende omgeving waar mensen met vergelijkbare ervaringen elkaar kunnen ontmoeten en hun verhalen kunnen delen. In zo'n groep kunnen mensen hun BDE’s bespreken, wat helpt om gevoelens van eenzaamheid te verminderen. Het delen van ervaringen met anderen die hetzelfde hebben meegemaakt, kan ook nieuwe inzichten geven en helpen om de ervaring te verwerken.

4. Spirituele Counseling

Spirituele counseling richt zich op het spirituele aspect van iemands ervaring, wat vaak belangrijk is voor mensen die een BDE hebben gehad. Therapeuten helpen de persoon om de spirituele kant van hun ervaring te verkennen, zoals vragen over leven na de dood, de zin van het leven en persoonlijke groei. Ze moedigen BDE'ers ook aan om hun spirituele overtuigingen en praktijken verder te ontwikkelen.

5. EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing)

EMDR is een techniek die oorspronkelijk is ontwikkeld om trauma’s te behandelen. Het helpt bij het verwerken van herinneringen door middel van oogbewegingen of andere vormen van stimulatie. Voor mensen met een BDE kan EMDR helpen om de emotionele pijn van hun ervaring te verminderen en hun herinneringen op een gezondere manier te ordenen.

6. Integratieve Therapie

Integratieve therapie combineert verschillende therapievormen om beter in te spelen op de unieke behoeften van de persoon. Therapeuten gebruiken elementen uit verschillende therapieën, zoals CGT, narratieve therapie en mindfulness, afhankelijk van wat het beste werkt voor de persoon die een BDE heeft gehad. Deze flexibele aanpak kan effectiever zijn voor mensen met complexe ervaringen zoals een BDE.

Het kiezen van de juiste therapie hangt af van wat de BDE’er nodig heeft en waar hij of zij zich prettig bij voelt. Ook is het belangrijk dat therapeuten goed begrijpen wat een BDE met iemand kan doen, zodat ze de juiste ondersteuning kunnen bieden.


Praten over een bijna-doodervaring helpt vaak om gevoelens van verwarring en eenzaamheid te verminderen. Het geeft mensen de kans om hun ervaring beter te begrijpen, hun emotionele last lichter te maken en erkenning te vinden bij anderen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt.



Heb je een BDE gehad en wil je erover praten, individueel of in een groep? Vul dan het contactformulier in en we nemen snel contact met je op.


Noël

Comentarios


bottom of page